Zwart en geel
Tollend en een tikje misselijk plof ik neer op het eerste de beste terras in Barcelonette. Brasserie le
Gaudissart blijkt het te heten, maar voor dergelijke complexe namen is er in mijn brein nu geen
ruimte. ‘Suiker, suiker!’ schreeuwt mijn lijf. De uren ervoor had ik mezelf afgepeigerd op Le Trois Cols.
Een route startend in Barcelonette, over de Col d’Allos, de Col des Champs en de Col de Cayolle terug naar Barcelonette. Voor mij de eerste keer dat ik in een rit bijna 3400 hoogtemeter maakte.
Ik was die ochtend vroeg vertrokken. Voor 6:00 uur sloop ik de tent al uit richting het washok waar
ik ontbeet zonder iemand tot last te zijn. Rond 8:00 uur zat ik op de fiets om de drie collen te
bedwingen.
De twee eerste klimmen gingen best oké. Voorafgaand aan de laatste col van de dag trakteerde ik
mezelf – op aanraden van Andries – bij de plaatselijke horeca op koffie en gebak. Vol goede moed
begin ik aan de laatste beklimming, maar het tij keerde snel. Een flesje cola bij de auberge
halverwege de Cayolle voorkwam dat ik vroegtijdig stilviel. De afdaling naar Barcelonette zou om
te genieten moeten zijn. Ik had er weinig van meegekregen…
Bij de serveerster bestel ik twee cola, een koffie én een taartje! Pas als mijn bloedsuiker weer een
beetje op peil komt, zie ik de mooie matzwarte Symplon met bijpassende DT Swiss wielen
waarnaast ik mijn Ridley geplant had. De gele accenten in de bidondoppen en het stuurlint tonen
een vertrouwde huisstijl.
Ik raak aan de praat met Zwitserse eigenaar van dit raspaardje en grap dat we misschien beter
van fiets kunnen ruilen. Een beter passend tenue kan ik met bij deze fiets niet voorstellen. De
Zwitser, Urs heet hij, stelt voor van tenue te ruilen. Ich verstehe.
Geïnteresseerd vraagt Urs naar de betekenis van Gaul!. Als een wielermissionaris vertel ik hem de
blijde boodschap van Gaul! en fietsen voor War child. Was het in eerste instantie vooral de
kleurstelling van mijn tenue die Urs aansprak, de missie van Gaul raakt hem ook. We wisselen
emailadressen uit en beloven contact te houden.
En dat is gebeurd. In september ontving ik een bestellijst van werkelijk álle Gaul-items in onze
webshop inclusief, jawel, het Gaul!-lidmaatschap! Daarmee werd Urs Gassmann ons eerste
buitenlandse Gaul-lid. Het leek me passend om hem alsnog te introduceren en hoop stiekem op
een tweede trainingsweekend dit jaar. In Zwitserland! Wie wil dat nou niet?
