Na 5 jaren bloed, zweet en tranen vergoten te hebben op de Mont Ventoux is het jaarlijkse Gaul! strijdtoneel in het hooggebergte dit jaar verplaatst naar Italië, de beroemde Stelvio pas wel te verstaan.
De groep van 10 deelnemers trof elkaar op maandagvond in Agriturismo Il Castagneto, onze thuisbasis voor de week. Een aangenaam verblijf, schilderachtig gelegen op de eerste 2 kilometer van de Mortirolo. Zo beloofde iedere rit te eindigen met een toetje van 10%.
Dag 1
Voor de eerste etappe stonden de Gavia (vanuit Bormio) en de Mortirolo (vanuit Monno) op het menu, een primo piatto van 100 km en 3400 hm. Helaas was door een aardverschuiving de Gavia versperd, waardoor we een alternatieve route geïmproviseerd hebben. Dit betekende via de Stelvio- en Umbrailpas naar Zwitserland en via Livigno en een heerlijk lange afdaling terug naar huis. Het voorgerechtje van dag 1 liep daarmee uit op een zeer copieuze maaltijd van >170km en 4.000hm.
Mede door een uitstekende teamgeest en saamhorigheid heeft iedereen deze dag prima doorstaan, ook al werd het een latertje.
Dag 2
De volgende ochtend bleek de rit van gisteren niet bij eenieder even goed verteerd en hebben we de groep opgesplitst: zij die hongerig waren naar nog meer hoogtemeters en zij die genoeg namen met een onsje minder. Zodoende kon iedereen er wederom een mooie dag van maken in zijn eigen tempo en troffen wij elkaar ’s avonds weer onder het genot van een goede maaltijd om de verhalen van de dag uit te wisselen.
Dag 3
Tijd om weer samen op stap te gaan! Het plan is om de Mortirolo van de ‘makkelijke’ kant als eerste te beklimmen en vervolgens alsnog de Gavia pas te nemen, ditmaal vanuit Ponte di Legno. De Mortirolo vanuit Grosio trakteerde ons op een mooi lopende, beschutte klim met fraaie vergezichten, gade geslagen door druk hooiende boeren en herkauwende viervoeters. Op naar de Gavia welke daarentegen weinig beschutting bood tegen de hoge temperaturen van deze dag.
Het moest bij iedereen dan ook uit z’n tenen komen om tot de top te geraken.
Gesterkt door een cola’tje en het schitterende uitzicht op de sneeuwtoppen volgde wederom een heerlijk lange afdaling terug naar huis, met een toefje Mortirolo toe. Klaar voor de rustdag, maar eerst Marc zijn verjaardag vieren!
Dag 4
Ook dit keer de gebruikelijke taferelen op een rustdag tijdens een Gaul! evenement: rustig ontbijten, uitgebreid lunchen op een terras, fiets oppoetsen, kettingen smeren, rust pakken en de stiekem stijgende spanning voor de dag van morgen.
Dag 5: de finale
Met de auto’s zijn we vertrokken naar de Stelvio om deze bovenop te parkeren. Het weer is goed en we verheugen ons op de uitdaging die voor ons ligt. Eerst nog even afdalen, immers de klassieke beklimming van de Stelvio vanaf Prato van 24 km en 48 haarspeldbochten gaat het toneel vormen voor de strijd om de dagzege én persoonlijke doeltijden.
De opgetogen stemming wordt echter letterlijk en figuurlijk bedrukt door een enorme file van >400 historische tractoren die in slakkengang de berg op kruipen. Geen prettig vooruitzicht om door dikke zwarte dieseldampen heen een zware inspanning op de fiets te leveren.
In Prato volgt er een kort overleg, waarbij we besluiten om door te gaan.
Na het enigszins weifelend uitgeroepen ‘Het is Koers!’ wordt de wedstrijd in gang gezet door Ello en Marc. Al snel volgen de anderen, waarna Jakob als tactische laatste starter begint met het één voor één oprapen van de andere Gaulisten om zich in een ziedende tijd van 1 uur 32 minuten te kronen tot de dagwinnaar. Ello en Ronald maken het podium compleet. Na hen komen één voor één de anderen binnen met grimassen die weinig aan de verbeelding overlaten: iedereen is diep in het rood gegaan om zijn beste tijd neer te willen zetten.
Tot slot
En zo is het een week geweest zoals deze behoort te zijn, gevuld met kameradelijke fietsavonturen in één van de mooiste berggebieden van Europa afgesloten met een wedstrijd waarin iedereen met zichzelf de strijd aangaat om het maximale eruit te halen.