Tijdens mijn studententijd in het prachtige Groningen heb ik kennis gemaakt met Gaul! Door een samenloop van omstandigheden heb ik echter nooit de kleuren van Gaul kunnen verdedigen daar ik voor andere kleuren koos. Maar als er dan toch iemand van een ploeg moest winnen dan had ik er wel vrede mee als het iemand van Gaul was. Dat ik lid zou gaan worden van Gaul is onvermijdelijk, de vraag was alleen wanneer. Bij deze is die vraag beantwoord.
Onvermijdelijk aangezien tijdens 1 van mijn eerste wedstrijden ik op een zwart/gele Wilier Mortirolo reed waarop een Gaulist al aangaf dat daar een mooier shirtje bij pastte dan het toenmalige blauw/witte Tandje Hoger tenue. Helaas reed ik die Mortirolo in 1 ferme klap doormidden waarop ik een basisles verkeersregels kreeg van de van rechts afkomstige automobilist. Hoewel ik schuld bekende kreeg diezelfde automobilist vervolgens een basisles verzekeringskunde van mijn verzekeraar en kreeg ik geld om een nieuwe fiets te kopen. Dit keer geen Zwart/gele fiets meer, maar een wit/blauwe specialized (die later gestolen zou worden).
Na 1 jaar Tandje Hoger koos ik voor een zeer wedstrijd georienteerd team, de noordelijke aartsrivaal (maar op een leuke manier) van Gaul. Ook toen ik die Magisch Mannelijke Magenta kleuren verdedigde kon ik altijd Gaulist Albert de Vries bellen voor een lift naar een wedstrijd. Iedere keer als ik won bood ik hem uiteraard wel de bloemen en een zakdoekje aan waarop hij suggereerde dat ik nog wel wat kon gaan uitfietsen.
Uiteindelijk ben ik in 2014 na 3 jaar amateurs nog Elite geworden bij WV De Kannibaal waar mijn grote doorbraak zou komen. Die grote doorbraak is er uiteindelijk nooit gekomen aangezien ik in Maart van dat jaar andere dingen aan mijn hoofd kreeg. Een stuk asfalt tussen Leiden en Oudade om precies te zijn. Het asfalt won en zo belande ik voor 3 maanden in ziekenhuizen en revalidatiecentra. Hierbij kreeg ik de nodige steun uit de wielerwereld en ook door noorderlijke Gaulisten werd ik opgezocht. Zij mij voorzagen mij van de nodige leesvoer waardoor ik al snel weer goesting kreeg om te gaan fietsen. Toen ik het al snel weer over wielrennen had werd mij gesuggereerd dat er ook veel andere sporten zijn, of ik dat niet zou willen. Nou nee dus, ik ben toch niet op mijn achterhoofd gevallen. De neuroloog keek mij ietwat verbaasd aan toen ik een halfjaar later vertelde dat ik alweer kilometers op de racefiets maakte.
Zowaar in 2015 weer een licentie genomen, maar ik frustreerde me er alleen maar aan hoe slecht ik wel niet was. Op talent alleen kwam ik niet zo ver. Ik ben toen samen gaan wonen met mijn vriendin in Limburg en werd hobby fietser. Ook had ik het druk met werk, ik werk als Interim Professional (ja ja prof) voor Yacht en zit momenteel op een opdracht als Supply Chain analyst bij Medtronic in Heerlen.
Maar dankzij een nieuwe Tacx Neo en een abonnement op Zwift heb ik de goesting weer gevonden om meer kilometers te gaan maken. In eerste instantie nog niet in wedstrijdverband, maar ik vrees dat die drang wel weer gaat komen…. En als je jeuk hebt moet je krabben. Los van het feit dat ik Gaul gewoon een ontzettend mooie club vind is het voor mij ook erg fijn om te zien dat er over het hele land leden wonen met verschillende ambities. De globalisering van het clubwielrennen op nationale schaal!
