Mont Ventoux Challenge Dag 3: als een Drôme
Bij het ontwaken in Mens blijken we collectief een slechte nacht te hebben doorgemaakt. Moeilijk inslapen, malende gedachten en dat terwijl de Mont Ventoux nog een eindje weg is. Alleen Ello heeft geslapen als een roos.
De oorzaak van ons ongemak is dan ook snel gededuceerd. Hij was degene die zijn avondmaaltijd heeft laten staan.
Avondmaal
Bij gebrek aan capaciteit voor 29 personen in Mens waren we naar een soort van creperie in La Mure getogen. De buschauffeur kon zijn stuurmanskunsten meer dan tonen op bochtige bergweggetjes langs een wonderschone kloof.
De soort van creperie serveerde galettes met een in vet gedrenkt kip-champignon-notenmengsel. Vermoedelijk gebruikten ze ook in de andere gerechten ingrediënten die onze tere fietsermaagjes maar slecht verdragen. Of die je, eenmaal in de bloedbaan, onrustig in het hoofd maken.
D66
Bij het ochtendgloren krijgen Ewold en ik een discussie over de route. Ik had de route uitgezet vanuit Mens linksom naar de Col de Croix Haute. Ewold wil die liever benaderen over een route met wegnummer D66. Drie keer raden van welke partij Ewold lid is.
En jawel, o symboliek, die weg gaat rechtsom. Uiteraard ga ik ermee akkoord, ik ken de weg nog van 2 jaar terug als een mooie route. Door niet veel mensen bereden, met onverwacht gemene stijgingen…… Euh sorry, nu laat ik me al sociaal-democraat iets teveel in de metafoor meeslepen….
Cols
Met mijn groepje rijden we gegroepeerd van het in de wolken gehulde hooggebergte vandaan. Rustig wakker worden, de maag wat laten kalmeren, genieten van de rust. Zo bereiken we de Col de Croix Haute om kort daarna rechtsaf te slaan naar de Col de Grimone. Een voor mij onbekende, wonderschone weg naar de grens van de Drôme.
Daarna een afdaling door een prachtige kloof. Langs steile rotswanden, door tunneltjes, zwevend op de wind die door de kloof blaast, met de fiets balancerend in de vele bochten. Gelukzaligheid op 2 wielen. We komen in een schattig dorpje waar begeleidster Antje even rustig van een kopje koffie denkt te kunnen genieten. Wij vinden dat een goed idee en doen mee.
Drôme
We rijden verder en krijgen nog een colletje voor de kiezen. We vatten dat zoveel mogelijk gegroepeerd aan. Rustig aan in de al aardig oplopende temperaturen. Dan weer verder over wegen die vals plat naar beneden lopen, parallel aan riviertjes die zich een weg banen naar het Rhônedal.
Volgens instructies zou de lunch op 80 kilometer zijn, maar ik zie het plaatsje waar we rendez-vous hebben nog bepaald niet opdoemen op mijn Garmin. Al rijdend probeer ik te ontcijferen waar het is en concludeer dat het nog een eind verderop is. Een woord van waarschuwing aan mijn groepsgenoten: eet wat, want het is nog een eind naar de lunch. De boodschapper van dit nieuws, ik dus, wordt vervloekt. Comes with the job.
Maar dan eindelijk doemt Antje met een gedekte tafel en gele Gaul-banner op in een slaperig dorpje. We genieten van de lunch en vervolgen onze weg. Op een kleine klim na 60 kilometer vals plat naar beneden.
Olijfbomen doemen op, lavendel, de lucht ruikt steeds kruidiger. We naderen onmiskenbaar de Provence.
Ventoux
Dan doemt links de Ventoux op. Die staat pas zondag op het menu, maar het is zo’n berg die je dagen grijnzend aan kan kijken. Moet ik daar tegenaan? Ja, daar wil ik tegenaan…. Terwijl wij in de zon fietsen, ligt de top van de kale berg in antraciet grijze donderwolken. Associaties met Mount Doom uit De Ban van de Ring dringen zich op. De fietsers die daar nu zijn hebben het bar. Andermaal toont de Ventoux dat het geen berg is om mee te spotten.
We rijden door de bekende Provencaalse plaatsjes: Vaison, Malaucene, Carpentras naar onze eindbestemming. Al bij al toch 6 uur gefietst. A nice day at the office!